Συνέχεια από τον Αριστοτέλη (384 π.Χ. -322 π.Χ.):
-«Ουδέν άτακτον των φύσει».
Τίποτα στη φύση δεν είναι χωρίς τάξη.
-«Ανδρείος ο περί τον καλόν θάνατον αδεής».
Ανδρείος είναι αυτός που δεν φοβάται τον τιμημένο θάνατο.
-«Το ανεπιτάκτως ποιείν ά τινες διά τον από των νόμων φόβον ποιούσιν.»
Να κάνω με τη θέλησή μου αυτά που οι άλλοι τα κάνουν επειδή φοβούνται τους νόμους(πέτυχα με τη φιλοσοφία).
-«Τας ουσίας αι μικραί δαπάναι δαπανώσι».
Τις περιουσίες οι μικρές δαπάνες είναι που τις εξαφανίζουν.
-«Ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής».
Τίποτα άλλο δεν καθορίζει τον πολίτη όσο η συμμετοχή στην απονομή δικαιοσύνης και την άσκηση εξουσίας.
-«Αδύνατον τον μηδέν πράττοντα πράττειν εύ».
Είναι αδύνατον κάποιος που δεν κάνει τίποτα, να κάνει το καλό.
-«Οι βάρβαροι δουλικώτεροι τα ήθη φύσει των Ελλήνων».
Οι βάρβαροι είναι εκ φύσεως πιο δουλοπρεπείς από τους Έλληνες.
-«Όλως το πλουτείνεστιν εν τω χρήσθαι και ουχί εν τω κεκτήσθαι».
Όλη η αξία του πλουτισμού είναι στη χρήση του και όχι στην απόκτησή του.
-«Γυνή ανδρός φθονερώτερον και μεμψιμοιρότερον».
Η γυναίκα διαθέτει περισσότερο φθόνο και μεμψιμοιρία από τον άνδρα.
-«Δει γαρ την μεν τέχνην χρήσθαι τοις οργάνοις, την δε ψυχήν τω σώματι».
Η μεν τέχνη πρέπει να χρησιμοποιεί όργανα, η δε ψυχή το σώμα.
-«Άπας ό βίος των ανθρώπων φύσει και νόμοις διοικείται».
Όλη η ζωή του ανθρώπου καθορίζεται (διοικείται) από τη φύση και τους νόμους.
-«Ουδείς γαρ ον φοβείται φιλεί».
Κανείς δεν αγαπάει αυτόν που φοβάται.
-«Προφάσεως δείται μόνον η πονηρία».
Το μόνο που χρειάζεται η πονηρία (για να εκδηλωθεί) είναι μια πρόφαση.
-«Ανοήτου ευδαίμονος ήθος πλούτου εστί».
Το ήθος ενός ανόητου πλούσιου είναι το ήθος του πλούτου.
-«Νέος δ’ έμπειρος ουκ έστιν, πλήθος γαρ χρόνου ποιεί την εμπειρίαν».
Νέος έμπειρος δεν υπάρχει αφού την εμπειρία φέρνει το πέρασμα μεγάλου χρόνου.
Πηγή: Βικιπαίδεια, gnomikologikon.gr
Μ.Χ. Αναγνωστοπούλου