Ρολογιά

Οι μέρες των καλοκαιρινών διακοπών στο Δερβένι κύλησαν γρήγορα χωρίς να σημειωθεί καμιά θεαματική βελτίωση στην τραγική ψυχολογική μου κατάσταση. Αλλω... Διαβάστε τη συνέχεια...

Κι ενώ αναρίθμητα δισκία «Androcur» καταλήγουν στο ταλαιπωρημένο μου στομάχι βάζοντας-έστω προσωρινά-φρένο στην αργή και βασανιστική πορεία προς τη φα... Διαβάστε τη συνέχεια...

Ο πατέρας μου το έλεγε συνέχεια: «Δες αυτό το ξανθό παιδί με την μπάλα του μπάσκετ που πηγαίνει μόνος του και παίζει στο σχολείο. Γιατί δεν πας κι εσύ... Διαβάστε τη συνέχεια...

Εντελώς απελπισμένο. Ετσι με βρήκε το τέλος του καλοκαιριού του 1990, όπως και το φθινόπωρο, ο χειμώνας και ο ερχομός του 1991 που πλησίαζε. Με τεράστ... Διαβάστε τη συνέχεια...

Το καλοκαίρι του 1990, εκείνο που πίστευα πως θα ήταν των ονείρων μου, ζούσα τον τρομακτικό εφιάλτη της φαλάκρας και, το χειρότερο, τον ζούσα… ξύπνιος... Διαβάστε τη συνέχεια...

Βρισκόμαστε πλέον στο κατακαλόκαιρο του 1990. Ενα καλοκαίρι που ο χειρότερος εχθρός μου να το είχε σχεδιάσει δεν μπορούσε να είναι πιο απογοητευτικό κ... Διαβάστε τη συνέχεια...

Τα σχόλια για τα αραιά (πια) μαλλιά μου πυκνώνουν και ακούγονται πλέον με καταιγιστικούς ρυθμούς. «Σου πέφτουν τα μαλλιά…», «Χάνεις τα μαλλιά σου…», «... Διαβάστε τη συνέχεια...

Είχαν παρέλθει ήδη τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που κρίσεις πανικού εναλλασσόμενες με καταθλιπτικά επεισόδια έμπαιναν δύσκολο εμπόδιο στα φιλ... Διαβάστε τη συνέχεια...

Μέτραγα τις μέρες, τις ώρες, ακόμη και τα… λεπτά. Να διατηρήσω την (πρώτη μου) σχέση πάση θυσία. Εφθανα, όπως έγραψα την προηγούμενη Δευτέρα, στο απερ... Διαβάστε τη συνέχεια...

Συχνάζοντας στα πιο γνωστά «κυριλέ» στέκια των βορείων προαστίων και ιδιαίτερα της Κηφισιάς, έβλεπα πως πλέον μοναδικός μου αντίπαλος ήταν ο χρόνος. Π... Διαβάστε τη συνέχεια...