Η Ποίηση δεν κάνει ποτέ Χριστούγεννα.
Περιφέρεται μονάχη της στα χαλάσματα
σαν τρωκτικό ντυμένη με κουρέλια
ή αλυσοδεμένη στα κελιά των φυλακών
... Διαβάστε τη συνέχεια...
Γελάει ο θυμωμένος άνεμος
Αναποδογυρίζουν τα βαρέλια
Ο δρόμος αναμασά τη λάσπη
Το γατί κλαίει στα κεραμίδια
Σκοράρει ο θάνατος
Έχουμε λοιπόν Χρισ... Διαβάστε τη συνέχεια...
Και χωρίς εμάς, τίποτα δε θʼ αλλάξει:
Οι ερωτευμένοι σε δίχτυ ανασφάλειας
Τα γήπεδα εκτροφεία εγκλωβισμένων
Οι καλόγεροι ελπιδοφόροι αιωνιότητας
... Διαβάστε τη συνέχεια...
Γράψαμε ποιήματα στις δύο τα μεσάνυχτα
Για τα ξεδοντιασμένα φέρετρα των τάφων
Που χάσκουν ανάσκελα στο μαλακό χώμα
Για τα κατακόκκινα σύννεφα που σ... Διαβάστε τη συνέχεια...
Τις μέρες του Αυγούστου συναντώ πολλούς μοναχικούς ανθρώπους στην Αθήνα: άλλους να περιφέρονται αναίτια στους δρόμους βυθισμένοι στις σκέψεις τους, άλ... Διαβάστε τη συνέχεια...
Μέρες τ’ Αυγούστου και η πόλη ερημώνει
ένας βραχνάς περιπλανιέται στις πλατείες
τώρα πληρώνω τις αρχαίες αμαρτίες
με οδηγεί της μοναξιάς μου ... Διαβάστε τη συνέχεια...
Είχε γράψει κάπου ο Βασίλης Ραφαηλίδης ότι πολλοί άνθρωποι διακατέχονται από το σύνδρομο της ''κεντροθέτησης''. Θέτουν, δηλαδή, τον εαυτό τους στο κέν... Διαβάστε τη συνέχεια...
Τα βράδια του Ιούλη
καρφιά σε άδειο σπίτι
δωμάτια χωρίς έπιπλα
φεγγάρια στο πάτωμα
λιωμένα προφυλακτικά.
Και στο καλάθι χαρτιά
ποτισμένα... Διαβάστε τη συνέχεια...
Φώναζα όλη τη νύχτα
Κανείς δεν απαντούσε
Ελλειπτικά φεγγάρια
Συναντούσα μπροστά μου
Ακέφαλα αγάλματα
Έστηναν συνωμοσίες.
Έπαιρνα τους δρ... Διαβάστε τη συνέχεια...
(1)
Ποίηση βάθους.
Συμπόσιο με κεριά
και στείρες λέξεις.
(2)
Εύφημον μνεία
θα κάνω στη μοναξιά
που με αντέχει.
(3)
Άγρια χρόνια.
Γυρεύει... Διαβάστε τη συνέχεια...
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌροι - Προϋποθέσεις και Πολιτική Απορρήτου